“Tragikomische toneelstukken, geschreven met beelden in plaats van woorden”, typeert Elisa Pesapane haar eigen kunst. Altijd borrelt er een verhaal onder het oppervlak, soms meerdere. Het zijn menselijke verhalen, over geboorte en verwachting, of juist mislukking, dood en wanhoop. Het leven is één groot theater dat Pesapane vastlegt met een expressieve kracht die haar achtergrond als literair tekenaar verraadt. Portretten zijn Pesapane’s specialiteit.
Dat is ook te zien in het kabinet Gekust door Aeolus dat zij maakte voor de biënnale. Een bonte stoet mensen – man en vrouw, jong en oud, mooi en lelijk – werpt ons een kus toe. Soms gaat dat aarzelend of halfslachtig, andere keren vol overtuiging en passie. Maar ondergedompeld in liefde zijn we en dat is passend voor een klooster. De sierlijke ornamenten rondom de portretten doen bovendien denken aan de kalligrafie waar de zusters van Sint-Catharinadal om bekend staan.